.......... นานแล้วนะครับที่ผมไม่ได้คุยเกี่ยวกับเรื่องมวย มัวแต่ทำงานทั้งการสอนมวยและศิลปะ ช่วงนี้พอมีเวลาเลยถือโอกาสเข้ามาคุยกันซักหน่อย
..........การฝึกมวยนั้นต้อง ตั้งต้นที่ศรัทธา ศรัทธาหมายถึงความเชื่อ ความเชื่อถือในตัวเนื้อหาวิชาเป็นสิ่งสำคัญยิ่ง เพราะจะเป็นหัวหอกที่มีความเพียรเป็นด้าม พุ่งทะลุทะลวงผ่านอุปสรรคนานาประการไปได้
..........สมัยเมื่อผมยังเด็ก ผมได้ดูการต่อสู้ต่างๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็นมวยจีน มวยปล้ำ คาราเต้ ยูโดฯลฯ แต่ไม่ทราบว่าเพราะเหตุใดผมจึงมีความศรัทธาที่จะฝึกฝนมวยไทยอย่างเดียวเท่านั้น
..........การต่อสู้ไม่ว่าจะเป็นชาติใดๆก็ตาม ต้องเริ่มต้นด้วยการยืน และไม่ว่าจะด้วยเหตุใดก็ตาม ถ้าหากว่าร่างกายของเราไม่ง่อยเปลี้ยเสียขา หรือเป็นเวลาหลับนอน หรือทำกิจกรรมที่ต้องเอนตัวนอนเช่น นอนให้หมอนวด นอนให้หมอตรวจ ฯลฯ เราก็ต้องทรงตัวอยู่ในอิริยาบถยืนหรือนั่งเสียเป็นส่วนใหญ่
..........การฝึกมวยไทยก็เช่นกัน ต้องฝึกการยืนให้แข็งแรงมั่นคง และยังมีความปลอดภัยจากการถูกกระทบจากอวัยวุธ มวยไทยจึงนิยมการยืนย่อ เพื่อให้ลูกสะบ้าตรึงไม่เคลื่อนคลอน เมือเราสามารถยืนได้ดีแล้วจึงฝึกการย่างต่อไป
..........ครูบาอาจารย์เป็นสิ่งสำคัญยิ่ง หากท่านมีความเชื่อฟังครูบาอาจารย์ มีความเคารพนบนอบมากเท่าใด วิชาต่างๆที่ครูบาอาจารย์ถ่ายทอดลงสู่ตัวท่าน ก็จะสามารถมีความเข้าใจอย่างลุ่มลึก ชัดเจนในแต่ละขั้นตอนได้อย่างง่ายดาย
..........ตัวของผู้เรียนเองก็ต้องเป็นคนดี มีความกตัญญูซื่อสัตย์ และมีสันดานของความเป็นคนที่ไม่เย่อหยิ่งจองหอง ไม่มักใหญ่ใฝ่สูง นั่นเพราะนิสัยสันดานเหล่านั้นจะคอยบั่นทอนวิชาต่างๆที่ท่านพึงได้รับ
..........ดังได้กล่าวมาแล้วอย่างยืดยาว ก็เพื่อให้ท่านสำรวจตัวเองและแก้ไขก่อนที่ท่านจะฝึกมวยไทย อันเป็นวิชาของบรรพบุรษสืบไป ในโอกาสต่อไปผมจะกล่าวถึงอานิสงส์หรือผลพลอยได้จากการฝึกมวยไทยกันนะครับ