ครูเล็กสอนมวย บทที่สิบสาม - ค่ายมวยไชยา บ้านช่างไทย

..........สาธยายมาก็ยืดยาวเรื่องนี้บ้างเรื่องโน้นบ้าง ก็หวังเพียงให้ท่านผู้ที่อ่านได้รับความรู้ไปมากที่สุด เท่าที่ความรู้ความสามารถของผมที่พอจะมีนะครับ

..........มวยไทยนี่เป็นอกาลิโก เป็นของใหม่ตลอดไม่มีวันล้าหลัง ไม่มีโบราณ ไม่มีอนาคต เหมือนกับทุเรียนพันธุ์ดีรสชาติเป็นอย่างไร ปัจจุบันและอนาคตก็คงต้องเป็นเช่นนั้น

..........สมัยโบราณใช้วิชามวยไทยอย่างไร เรียนมวยไทยกันอย่างไร ใช้ในสงครามประกอบอาวุธกันอย่างไร ในยุคปัจจุบันก็ควรปฏิบัติอย่างนั้น เราควรทะนุบำรุงเมล็ดพันธุ์แท้ที่เป็นวิชาจริงๆไว้อย่าให้ดับสูญ เราจะบำรุงกันอย่างไรนั้นขึ้นอยู่กับเราให้ค่าของวิชานั้นอย่างไรนั่นเอง มวยไทยและอาวุธไทยนั้นอาจมีค่าเท่าผืนแผ่นดินที่เรายืน หรืออาจมีค่าเท่ากับหัวแมวตาย

..........ในปัจจุบันมีการต่อสู้จากต่างประเทศ เข้ามามีบทบาทมากมาย ซึ่งน่าศึกษา น่าเรียนรู้ แต่ที่สำคัญเราต้องเรียนรู้ศิลปะประจำชาติเราเสียก่อน เราจึงจะซึมซับเอาวิชาเหล่านั้น เข้ามาใช้ประกอบกับมวยไทยได้อย่างแนบเนียน การทุ่มแบบยูโดทุ่มอย่างไร การทุ่มแบบมวยไทยแตกต่างออกไปอย่างไร และเราควรใช้ในสถานการณ์อย่างไร การหักของวิชาต่างๆหักอย่างไร และมวยไทยนั้นหักด้วยกลเม็ดใด

..........มวยไทยนั้นเป็นสมบัติของแผ่นดิน มีค่าเหลือประมาณ หากท่านฝึกมวยไทยให้ถึงแก่นแท้ ท่านก็จะรู้คำว่าชวนะ คือความรวดเร็วแบบเปรียบเหมือนเด็กที่ไม่รู้จักไฟ เอื้อมมือแตะไฟร้องไห้จ้าเลย แต่พอครั้งต่อไปเมื่อเด็กเห็นไฟ เด็กจะไม่แตะต้องอีก นี่แหละคือรู้แบบชวนะ ดังนั้นควรเป็นอย่างยิ่งที่ท่านต้องฝึกจากการจำลองสถานการณ์ เช่นอยากปิดต่อยได้ ท่านก็ต้องให้คู่ซ้อมต่อยท่านจากช้าๆไปก่อน จนกระทั่งเร็วๆ และให้ต่อยหลายรูปแบบ เมื่อท่านฝึกทุกวันจนมีประสาทสัมผัสเป็นชวนะ เพียงคู่ซ้อมของท่านขยับ ท่านก็จะสามารถรู้ว่าจะมาล่าง มาบน มาซ้าย มาขวา ต่อยแล้วจะตามด้วยอวัยวุธใดๆ ท่านย่อมสามารถคะเนหรือคาดเดาได้อย่างแม่นยำ อย่าว่าแต่เพียงแค่นั้นเลย ผู้ที่ฝึกฝนมวยไทยจนชำนาญจะไม่มีผู้ใดสามารถเข้ากอดท่านได้ จะขอยกตัวอย่างครูบาอาจารย์ของผมท่านหนึ่งก็คือ คุณครูทองหล่อ ยาและ ชื่อตอนท่านชกมวยคือ ทอง เชื้อไชยา

..........สมัยท่านหนุ่มๆ เพื่อนของท่านซึ่งเป็นนักกล้ามท้าทายท่านว่า ไอ้ทองอย่างเอ็งน่ะกูปล้ำรัดเอ็งเอ็งก็ตายแล้ว ครูท่านบอกว่าเอาเลยเข้ามากอดเข้ามาปล้ำเลยสิ เพื่อนผู้ไม่รู้ถึงชวนะที่ครูมี เข้ากอดท่านทันทีและรัดอย่างแรง แต่ก็ต้องรีบคลายมือออก เนื่องจากครูท่านพนมมือเอาศอกดันหน้าอกของเพื่อนเอาไว้ ยิ่งรัดแน่นศอกก็ยิ่งตำแรง ความเจ็บปวดก็ยิ่งเพิ่มขึ้นจากแรงของตัวเอง!

ที่ยกตัวอย่างมาก็เพื่อแสดงให้เห็นว่าครูทองท่านฝึกมวยไทยจนเข้าเนื้อ ท่านย่อมใช้ได้อย่างเป็นชวนะนั่นเอง

..........ว่ามาก็ยืดยาวเรามาต่อกันที่เนื้อหากันนะครับ คราวก่อนผมได้อธิบายถึงเหวี่ยงแข้งและการคละอวัยวุธแบบง่ายๆ ให้ท่านนำไปฝึกฝนกัน ทีนี้เรามาพูดถึงเข่ากันบ้าง

เข่า เป็นอวัยวุธที่สำคัญมาก เนื่องจากเป็นอวัยวะที่เป็นข้อต่อระหว่างขา ที่ทำให้ขาของท่านงอหรือว่ายืดออก ซึ่งประกอบด้วยลูกสะบ้า เป็นอวัยวะที่สำคัญเชื่อมกับเอ็นรัดตรึงกระดูก ที่ทำให้เกิดเป็นเข่าขึ้น และยังสามารถใช้บางมุมของเข่าในการรับการเหวี่ยงแข้งได้อย่างมีประสิทธิภาพ เข่าจึงเป็นทั้งใช้ในการรับ และใช้ในการโต้ตอบได้ในขณะเดียวกัน ในภาษาของมวยไทย เข่าจะเป็นเข่าที่สมบูรณ์ได้ ต้องงอให้ชิด เมื่อท่านใช้ในการยัด ตี แทง กด แต่อีกนัยหนึ่งหากว่าท่านจะใช้เข่าในกรณีรับ ท่านอาจไม่ต้องงอมากและอาจไม่ ต้องยกนั่นก็คือการพลิกเข่ารับ หรือในกรณีที่ท่านต้องการจะเล่นลูกที่ทำให้ คู่ต่อสู้ของท่านสะดุ้ง ท่านอาจเพียงกระตุกขาของท่าน โดยการยกส้นเท้ากระแทกเข่ากระต่าย ที่บริเวณหน้าขาของคู่ต่อสู้ นั่นก็เป็นชั้นเชิงอย่างคร่าวๆในการใช้เข่า ซึ่งท่านต้องเลือกใช้ให้ถูกกาลเทศะนั่นเอง

..........เรามาฝึกการเข่าแบบง่ายๆกันก่อนดีกว่านะครับ เข่าที่เราสมควรเป็นอย่างยิ่งในการฝึกฝน และเมื่อฝึกเข่านี้ได้แล้ว เราก็จะสามารถเข้าใจ และฝึกฝนการเข่าอย่างอื่นๆได้อย่างง่ายดาย เข่าที่ว่าก็คือเข่ายัด

เข่ายัด คือเข่าที่เกิดจากการยกขาและงอเข่าให้มากที่สุด พร้อมกับการโยกสะโพกหรือเอวไปข้างหน้า

วิธีการฝึกเข่ายัด ให้ท่านยืนจรดมวยแบบไชยาในเหลี่ยมใดเหลี่ยมหนึ่ง ในที่นี้ให้เป็นเหลี่ยมซ้าย ให้ท่านยกขาขวาแบบย่างสามขุม แต่ให้ท่านโยกเอวยัดเข่าไปข้างหน้าของท่านเอง แล้วให้ท่านวางลงแบบย่างสามขุม จากนั้นให้ท่านปฏิบัติเหลี่ยมขวาเหมือนกับเหลี่ยมซ้าย ข้อสำคัญก็คือ ทุกครั้งที่ท่านยัดเข่า ให้มือข้างที่ตรงกับเข่าที่ท่านยัด อยู่ข้างบนในท่าครู แล้วเมื่อท่านยัดเข่าเรียบร้อยแล้ว ให้ท่านบรรจงวางฝ่าเท้าข้างที่ท่านยัด ด้วยฝ่าเท้าอย่างนุ่มนวล อย่าให้มีการกระแทกขาลงวางเป็นอันขาด แล้วให้ท่านสังเกตว่าท่านอยู่ในท่าครูหรือท่าแม่ไม้สมบูรณ์หรือไม่ ให้ท่านฝึกจนมีความชำนิชำนาญ ยัดเข่าเมื่อใดท่านก็สามารถทำได้ และให้ท่านนำการยัดเข่ามาฝึกคละกับการออกอวัยวุธ ยกตัวอย่าง ทิ่ม ก้าวกระแทก ก้าวเหวี่ยงสั้น ยัดเข่าหลัง เหวี่ยงแข้งหลัง หรือจะเป็น ทิ่ม ก้าวกระแทก ก้าวเหวี่ยงยาว เหวี่ยงแข้งหลัง ยัดเข่าหลัง อะไรอย่างนี้เป็นต้น

ต่อไปก็จะเป็นการฝึกการใช้ศอกกันนะครับอย่าพลาดเชียว!