เมื่อท่านเริ่มฝึกมวยไทย - ค่ายมวยไชยา บ้านช่างไทย

..........เริ่มแรกทีเดียวเลย ท่านต้องเริ่มจากการทำความเข้าใจให้ถ่องแท้เสียก่อน เกี่ยวกับสัญชาติญาณเดิม กับการฝึกจนเป็นสัญชาติญาณใหม่   สัญชาติญาณเดิมของคนเราเช่น โกรธ กลัว กล้า ฯลฯ  เมื่อนำสัญชาติญาณนั้นมาใช้เมื่อยามต่อสู้ ย่อมกระทำตามอารมณ์ หรือตามความต้องการ แน่นอนที่สุด ฝ่ายใดมีเรี่ยวแรงมาก ย่อมเป็นฝ่ายชนะ และถึงแม้เป็นฝ่ายชนะก็ย่อมมีความบอบช้ำหรือบาดเจ็บ เนื่องจากการใช้สัญชาติญาณ ควบคู่ไปกับอารมณ์โดยขาดสติอย่างสิ้นเชิง

..........การฝึกฝนจนเป็นสัญชาติญาณใหม่นั้น หมายถึงการปฏิวัติความเคยชินต่างๆ  เช่นการเดินธรรมดาของคนเรานั้น ขากับแขน(ข้างเดียวกับขา)จะไปคนละทางกัน  การเตะของคนเราก็เหมือนกัน ขากับแขน(ข้างเดียวกับขาที่เตะ) จะไปคนละทิศเลย  นี่คือสัญชาติญาณดั้งเดิม   แต่การฝึกมวยไทยนั้น  ต้องฝึกการเดินให้ขากับแขน (ข้างเดียวกับขา)ไปพร้อมกัน  ต้องฝึกการเตะให้ขากับแขน(ข้างเดียวกับขา)ไปทางเดียวกัน ดังนี้เป็นต้น

..........ผู้ที่เริ่มฝึกมวยไทย จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องทำความเข้าใจอันนี้ให้ถ่องแท้  หลังจากนั้นจึงทำการฝึกฝนการบริหารกล้ามเนื้อต่างๆ เพื่อเป็นพื้นฐานในการฝึกแม่ไม่หรือท่าครูต่อไป

.....

..........ร่างกายของคนเรานั้น ประกอบด้วยอวัยวะต่างๆมากมาย แต่อวัยวะที่ใช้เป็นอวัยวุธนั้นก็เห็นจะมีแต่ ท่อนแขน ฝ่ามือ นิ้วมือ หมัด เล็บ ศอก ไหล่ ส้นมือ สันมือ หลังมือ เข่า แข้ง หลังเท้า ฝ่าเท้า ปลายโต่ง ปลายเท้า ส้นเท้า ตาตุ่ม สันเท้า และในบางกรณี ยังสามารถใช้ศีรษะกระแทก หรือใช้ฟันกัดได้อีกด้วย

ท่อนแขน    หมายถึงแขนท่อนล่างตั้งแต่ใต้ศอกลงไปถึงข้อมือ ใช้ฟัน สับ กด ปัด เปิด หนีบ
ฝ่ามือ    หมายถึงด้านในที่มีลายมือ ใช้ผลัก ปัด ตบ กระแทก กด รัด บีบ
นิ้วมือ    หมายถึงนิ้วมือทั้งห้านิ้ว ใช้ทิ่ม ควัก จับ กด จิก บีบ
หมัด    หมายถึงการรวมนิ้วมือทั้งห้านิ้วด้วยการกำมือ ใช้ต่อย ทุบ กระทุ้ง กระแทก เขก โขก กด เหวี่ยง ดัน
ศอก    หมายถึงการงอแขนให้เป็นมุม ใช้กด กระแทก งัด แทง ปัก ฟัน สับ เฉือน เหวี่ยง รับ วาง
สันมือ   หมายถึงด้านข้างของฝ่ามือ ทางด้านโคนนิ้วก้อยจนถึงข้อมือ ใช้สับ ฟัน กระแทก ปัด
ส้นมือ    หมายถึงบริเวณข้อมือด้านในที่มีลายมือ ใช้ผลัก กระแทก
หลังมือ    มือทางด้านที่ไม่มีลายมือ ใช้ตบ ปัด เปิด
เข่า   หมายถึงการทบขาท่อนบนกับท่อนล่างจนกลายเป็นมุมแหลม ใช้กด กระแทก กระทุ้ง ยัด โยน เหวี่ยง รับ
แข้ง   หมายถึงตั้งแต่ข้อเท้าขึ้นไปจนถึงใต้เข่า ใช้เหวี่ยง ฟาด(เตะ)
หลังเท้า    หมายถึงตั้งแต่ข้อเท้าลงไปทางด้านเล็บเท้า ใช้พร้อมกันกับการเหวี่ยงแข้ง สะบัดแข้ง
ฝ่าเท้า   หมายถึงบริเวณส่วนที่ใช้ยืน ใช้ยืน ถีบ ยัน เหยียบ รับ
ปลายโต่ง    หมายถึงบริเวณส่วนด้านใต้ฝ่าเท้าใกล้นิ้วเท้า ใช้ฉัด ถีบ ยัน กระแทก เตะ
ปลายเท้า    หมายถึงบริเวณปลายหัวนิ้วเท้า ใช้เหน็บ จิก ครูด
ส้นเท้า    หมายถึงบริเวณด้านล่างร้อยหวาย ไปจนถึงด้านใต้ที่ใช้ยืน ใช้ปัก ถีบ เตะ เหยียบ ยัน กระตุก เหวี่ยง กด
ตาตุ่ม   หมายถึงบริเวณก่อนถึงส้นเท้าด้านร้อยหวาย ใช้ปัด เตะ
สันเท้า    หมายถึงบริเวณด้านข้างตั้งแต่ข้อนิ้วก้อยเท้าจนถึงส้น ใช้กระแทก ยัน กด
ศีรษะ    หมายถึงกระโหลกบริเวณด้านข้างด้านบนตรงกับใบหู ใช้กระแทก โขก กด
ฟัน    หมายถึงส่วนที่ใช้กัด เคี้ยว ใช้กัด
เล็บ   (ทั้งเล็บมือและเล็บเท้า) ใช้จิก ครูด ทิ่ม
ไหล่   หมายถึงบริเวณหัวไหล่ ใช้ดัน กระแทก(คาง)
สะโพก  หมายถึงบริเวณกระดูกเชิงกราน ใช้กระแทก หนุน (เหวี่ยง) ทับ

.....

..........ทีนี้มวยไทยนั้นไม่ว่าจะเป็นมวยแบบใดก็ตาม สิ่งที่สำคัญที่สุดนั้นคือพื้นฐาน  ให้เราลองนึกดูสักนิดว่า  คำว่าพื้นฐานนั้นก็คือ การทรงตัวหรือการยืนนั้นเอง   เราจะไม่กล่าวถึงการยืนมวยแบบต่างๆของมวยชนิดอื่น แต่เราจะขอกล่าวถึงแต่มวยไทยโบราณแท้ๆเท่านั้น

..........การยืนนั้นถือว่าสำคัญมากที่สุด เราจะสังเกตุได้ว่า ทารกนั้นก่อนจะเดินเขาจะหัดยืนก่อน พอเขายืนได้มั่นคงดีแล้วนั้น เขาจึงเดินหรือวิ่งได้ในที่สุด

..........การยืนมวยไทยนั้นก็เช่นกัน แต่ต่างกันที่ว่า เราต้องยืนธรรมชาติของสัญชาติญาณเดิม แต่เราต้องปลูกสัญชาติญาณใหม่ด้วยการยืนแบบรัดกุม และมีการทรงตัวที่ดีที่สุด
..........ลักษณะการยืนของมวยไทยนั้น ต้องยืนให้น้ำหนักลงให้เท่ากันบนขาทั้งสองข้าง โดยพร้อมเสมอที่จะดีดตัวหรือเคลื่อนตัวตลอดเวลา ทีนี้เราลองคิดดูว่าจะทำอย่างไร ก่อนอื่นเราต้องย่อขาทั้งสองข้างลงเล็กน้อยไม่มากเกินไปและไม่น้อยเกินไป

.......... เหตุผลที่ต้องย่อขายืนนั้น ให้ทุกคนลองคิดดูว่า เวลาเราย่ออยู่นั้น เมื่อเราจะเคลื่อนที่เราก็เพียงยืดขึ้นในลักษณะการโดดได้ในทันที แต่ถ้าหากเราไม่ย่อเตรียมไว้ก่อนเราจะเคลื่อนที่ เราก็ต้องย่อลงแล้วค่อยยืดกระโดด (กระหยด) และถ้าเผื่อเราจะเคลื่อนที่โดยการก้าว ถ้าเราไม่ย่อขา เวลาเราก้าวขาเราอาจจะตึง ทำให้ลูกสะบ้าหัวเข่านั้นคลอน เวลาถูกเตะหรือถีบ ย่อมเป็นอันตรายถึงขั้นหลุดได้ แต่ถ้าเรางอเข่าย่อยืนอยู่ตลอดเวลา เวลาก้าวเราก็ก้าวได้อย่างปลอดภัย เพราะลูกสะบ้าหัวเข่าของเราไม่เคลื่อนที่ สามารถกระทบกระแทกได้โดยไม่เป็นอันตราย

.....